Fundacja Aleja Gwiazd Sportu - Władysławowo

Waldemar Baszanowski

27.10.2000
Edycja 2000 >>

Aleja Gwiazd Sportu - edycja 2000 - Waldemar BaszanowskiWaldemar Romuald Baszanowski (ur. 15 sierpnia 1935 w Grudziądzu, zm. 29 kwietnia 2011 w Warszawie) – polski sztangista. Czterokrotny olimpijczyk, dwukrotny mistrz olimpijski, pięciokrotny zwycięzca mistrzostw świata[a], sześciokrotny mistrz Europy, dwudziestoczterokrotny rekordzista świata. Zdobył 9 złotych medali mistrzostw Polski, 61 razy ustanawiał rekordy Polski. Honorowy prezes Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów.

Był synem Jana Baszanowskiego, byłego podoficera 64 Pułku Artylerii i Elżbiety Klary Pilcek. W 1957 roku ukończył Państwowe Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Kwidzynie, a w 1961 roku warszawską Akademię Wychowania Fizycznego.

Kariera sportowa

W 1960 wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie. Zajął na nich 5 miejsce. Kolejne lata to pasmo sukcesów. W 1961 został po raz pierwszy w karierze mistrzem świata oraz mistrzem Europy. Na kolejnych zawodach mistrzowskich (mistrzostwa świata i w Europy 1962 i 1963) zdobył cztery medale – wszystkie srebrne.

Występ na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964 zaowocował zdobyciem złotego medalu. Uzyskał w trójboju 432,5 kg, bijąc dotychczasowy rekord olimpijski o 25 kg.

W 1965 ponownie wywalczył mistrzostwo świata oraz mistrzostwo Europy, a w 1966 wicemistrzostwo świata i Europy.

Igrzyska Olimpijskie w Meksyku w 1968 to kolejny wielki sukces sztangisty. Powtórzył sukces z Tokio, wygrywając z drugim zawodnikiem z przewagą aż 15 kg.

W lipcu 1969 prowadzony przez niego samochód wpadł pod Łowiczem w poślizg i stoczył się do rowu, w wyniku czego śmierć poniosła jego żona Anita, a on sam i 6-letni syn zostali ranni. Mimo wypadku sezon uwieńczył ponownym zdobyciem tytułu mistrza świata i Europy w Warszawie, ustanawiając przy okazji cztery rekordy świata, a rok 1970 i dwa lata później 1971 na mistrzowskich imprezach sklasyfikowany został dwa razy na drugim miejscu na świecie i dwukrotnie na pierwszym w Europie.

W 1972 po raz czwarty wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium. Zakończył zawody na czwartym miejscu.

Inne osiągnięcia sztangisty to: dziewięciokrotne mistrzostwo Polski, 24 rekordy świata oraz 61 rekordów Polski. Trzykrotny chorąży polskiej ekipy olimpijskiej (1964, 1968, 1972).

W 1969 czytelnicy „Przeglądu Sportowego” uznali Baszanowskiego najlepszym sportowcem Polski.

Po zakończeniu kariery został trenerem i wykładowcą Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Potem wyjechał do Azji, gdzie został trenerem kadry Indonezji. Do kraju powrócił w 1988 roku. W 1994 został szefem wyszkolenia Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, a w 1999 wybrano go na stanowisko prezydenta Europejskiej Federacji Podnoszenia Ciężarów.

W klasyfikacji fachowego pisma „World Weightlifting” został uznany za trzeciego sztangistę wszech czasów (za Turkiem Naimem Suleymanoglu oraz Węgrem Imre Földi)

Życie prywatne

Waldemar Baszanowski był trzykrotnie żonaty, miał syna Marka (urodzony w 1963 roku).

Przez wiele lat był aktywnym krótkofalowcem, pracującym głównie telegrafią. Posługiwał się znakiem wywoławczym SP5TZB.

8 lipca 1969 roku miał wypadek samochodowy we wsi Zabostów Mały. Prowadzony przez niego samochód wpadł w poślizg i przewrócił się do rowu, w wyniku czego zginęła jego pierwsza żona, Anita, a on sam, wraz z synem, został ranny. Jego druga żona, Maria, zmarła na raka w latach 80. XX wieku. W 2007 roku, na swojej działce pod Warszawą, spadł z drzewa. W wyniku upadku uszkodził rdzeń kręgowy i złamał kręgosłup. Został niemal całkowicie sparaliżowany i mógł poruszać tylko głową oraz rękami, przez co nie mógł poruszać się na wózku inwalidzkim i większość czasu spędzał w pozycji leżącej na łóżku. Zmarł nad ranem, 29 kwietnia 2011 roku, w szpitalu w Warszawie. 9 maja został pochowany na cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej.

Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi dla ruchu olimpijskiego, za działalność na rzecz rozwoju i propagowania kultury fizycznej, za wybitne osiągnięcia sportowe” (1998). Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą tego orderu „za wybitne osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju i upowszechniania dyscypliny podnoszenia ciężarów, za zasługi dla ruchu olimpijskiego”, order został przekazany rodzinie Baszanowskiego podczas ceremonii pogrzebowej. Spoczywa na cmentarzu służewskim.

Osiągnięcia

  • Igrzyska Olimpijskie: Rzym 1960: 5 miejsce (kat. lekka), Tokio 1964: 1 miejsce (kat. lekka), Meksyk 1968: 1 miejsce (kat. lekka), Monachium 1972: 4 miejsce (kat. lekka);
  • Mistrzostwa świata: 1961: 1 m. (kat. lekka), 1962: 2 m. (kat. lekka), 1963: 2 m. (kat. lekka), 1964: 1 m. (kat. lekka), 1965: 1 m. (kat. lekka), 1966: 2 m. (kat. średnia), 1968: 1 m. (kat. lekka), 1969: 1 m. (kat. lekka), 1970: 2 m. (kat. lekka), 1971: 2 m. (kat. lekka), 1972: 4 m. (kat. lekka);
  • Mistrzostwa Europy: 1961: 1 m. (kat. lekka), 1962: 2 m. (kat. lekka), 1963: 2 m. (kat. lekka), 1965: 1 m. (kat. lekka), 1966: 2 m. (kat. lekka), 1968: 1 m. (kat. lekka), 1969: 1 m. (kat. lekka), 1970: 1 m. (kat. lekka), 1971: 1 m. (kat. lekka).

Rekordy świata

  • 9 razy w trójboju w kat. lekkiej – doprowadził do 450 kg w 1971,
  • 8 razy w rwaniu w kat. lekkiej – doprowadził do 137,5 kg w 1971,
  • 7 razy w podrzucie w kat. lekkiej – doprowadził do 173 kg w 1971.

Źródło: Wikipedia

Powrót